Gepubliceerd op December 30th, 2020 om 10:07 pmReageren gesloten
Met mijn vrouw Louisa mag ik ieder jaar te gast zijn op de Haringparty op landgoed De Havixhorst in De Wijk; een werkelijk alleraardigst zomermiddag waar men ongedwongen kan genieten van culinaire genoegens in een waardig decor van fraaie tuinen, adelijke gebouwen en beschaafde mensen. Alles onder de paraplu van “Oude bekenden, Nieuwe haring…”
Zo aan het eind van het jaar komt men wel eens tot gedachten, zo van: hoe nieuw is het begrip nieuw nog eigenlijk…wat is er werkelijk nieuw onder de zon?
Dan bedoelen we niet het begrip nieuw als tegenstelling van tweedehands, gebruikt maar werkelijk ongekend nieuw. Als een verrassende openbaring, waar je wel even van staat te kijken.
Mij bekruipt het gevoel, dat we, wanneer het om echt nieuw zou gaan, we klaar zijn met evolueren. Kijk maar eens om je heen: nieuwe mode…altijd wordt er terug gegrepen naar voorbije tijden: 70 er, 80 er jaren. Kijk naar de design meubels: hetzelfde verhaal, soms in een variatie maar toch.
In de architectuur is het vaak niet anders: complete nieuwe wijken worden neergezet als ware het decor voor een film uit de dertiger jaren.
Wat is er nog nieuw in de muziek? Het Eurovisie Songfestival van 2014 is moeiteloos te verwisselen voor dat van tien, twintig jaar geleden.
Zelfs onze nieuwe buren blijken bij nader inzien niet echt nieuw te zijn: voordien waren zij ook al iemands buren.
Dan nog een andere ontdekking: ieder tijdperk van bijvoorbeeld tien jaar, had een duidelijk tijdsbeeld: qua mode, architectuur, muziek, kunst, design van auto’s. Zo kun je moeiteloos de veertiger-, vijftiger- maar ook zeventiger- en tachtiger -jaren herkennen, terugvinden, beleven (koffiezetapparaat-met-filter: 80er jaren, Senseo: 90er jaren….tijdsbeeld, identiteit.
Vanaf 2000 is dit niet meer het geval. Uitgezonderd dan de mobiele telefoon en de digitale blikopener.
Verder is de markante beeldvorming van een tijdsbestek na de eeuwwisseling volgens mij niet meer echt te bespeuren.
Overigens wanneer iemand daar iets anders over weet te zeggen, hoor ik het graag.
Hoe is het dan met de Kunst gesteld? Ik spreek dan over Beeldende Kunst en wel: Schilderkunst.
Ook hier hebben we een boeiende ontwikkeling mogen beleven, welke qua stijl een duidelijk tijdsbeeld opleverde. Steeds was er daarin weer een volgende stap mogelijk:
Rembrandt, Pissarro, van Gogh, Kandinsky, Rothko, Appel…
Qua stijl en stroming: wat is er nu nog mogelijk en tegelijk nieuw te noemen?
Ik heb eens horen zeggen “niets nieuws is nog te bedenken: het enige nieuwe is de unieke combinatie welke jij van het bestaande kunt creeeren”
Kunt u daar wat mee?
In ieder geval liggen daar voldoende mogelijkheden om ook dit tijdperk een eigen gezicht te kunnen gaan geven!
En: oud en nieuw zijn geen vijanden van elkaar, die een plaats moeten bevechten in het menselijk bestaan: ze maken deel uit van een uiterst boeiend proces, het LEVEN genoemd!
Ik wens u allen een heel goed 2015.
Erik.
